ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ετοιμη να προχωρήσει στη μονιμοποίηση περίπου 10.000 εργαζομένων, οι οποίοι απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κυρίως στον τομέα καθαριότητας των δήμων, εμφανίζεται η κυβέρνηση, από μερίδα των ΜΜΕ. Από την άλλη, η ΝΔ, που ως κυβέρνηση έφτιαξε το προεδρικό διάταγμα 164/2004 («των αποκλεισμών και των εξαιρέσεων», όπως έμεινε στην ιστορία), σπεύδει να προαναγγείλει την απόλυση συμβασιούχων με δικαστικές αποφάσεις, στην περίπτωση που μονιμοποιηθούν, αν και όταν γίνει κυβέρνηση.
Ο ισχυρισμός ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να μονιμοποιήσει τους χιλιάδες συμβασιούχους των δήμων, αποτελεί ωμή διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Θαμμένο σε λεκτικές φιοριτούρες, το παρακάτω απόσπασμα από πρόσφατη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Δ. Τζανακόπουλου, είναι αποκαλυπτικό: «Ποτέ δεν είπαμε ότι θα μονιμοποιήσουμε 10.000 ανθρώπους αύριο. Αυτό το οποίο λέμε είναι ότι προοπτικά στόχος της κυβέρνησης είναι να τελειώσει αυτό το καθεστώς των ετερόκλητων σχέσεων εργασίας».
Δηλαδή, διαψεύδει ότι θα μονιμοποιηθούν και ταυτόχρονα αφήνει να «σέρνεται» ότι αυτό μπορεί να γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον, καλλιεργώντας τον εφησυχασμό. Τέλος, ο εκπρόσωπος αναγγέλλει μια ακόμα νομοθετική πρωτοβουλία για το τελείωμα «των ετερόκλητων σχέσεων εργασίας», που καμία σχέση δεν έχει με την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.
***
Αλλά και η προχτεσινή δήλωση του υπουργού Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτη, παρά τη σκόπιμη γενικολογία της, βοηθά να γίνουν καλύτερα αντιληπτές οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης: «Το υπουργείο - τόνισε - με απόλυτο σεβασμό στο Σύνταγμα αλλά και στο ενωσιακό και εθνικό πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων από την καταχρηστική εφαρμογή του καθεστώτος εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, αναζητά συνολική, δίκαιη και οριστική λύση στο πρόβλημα της εργασιακής ομηρίας».
Με άλλα λόγια, το υπουργείο σέβεται το Σύνταγμα, το οποίο απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και το οποίο ψήφισαν μαζί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ το 2001. Σέβεται, επίσης, την ευρωενωσιακή νομοθεσία, βασική αρχή της οποίας είναι, σύμφωνα με την οδηγία 1999/70, «η αύξηση σε ένταση της απασχόλησης στο πλαίσιο της ανάπτυξης, κυρίως μέσω ελαστικότερης οργάνωσης της εργασίας» και η οποία δεν υποχρεώνει τα κράτη - μέλη «να αλλάξουν τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου», όπως απάντησε το 2007 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλη.
Τέλος, το υπουργείο σέβεται το «εθνικό πλαίσιο», που δεν είναι τίποτα άλλο παρά προσαρμογή στη συγκεκριμένη ευρωενωσιακή οδηγία, αποκλείοντας τους συμβασιούχους από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.
***
Πιο αποκαλυπτική είναι πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας, Χρ. Βερναρδάκη (στο site «αυτοδιοίκηση»). Εστίασε το πρόβλημα κυρίως στην καθαριότητα των δήμων, όπου γίνεται μεγάλη χρήση προσωρινών μορφών εργασίας και σημείωσε ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία για την προκήρυξη ενός διαγωνισμού μέσω ΑΣΕΠ, στον οποίο θα συμμετέχουν όσοι συμβασιούχοι εργάζονται σήμερα, που πιθανώς θα μοριοδοτηθούν, αλλά και όποιος άλλος θέλει.
Το βασικότερο από όσα είπε, είναι το εξής: «Με πόσους ανθρώπους μπορεί να λειτουργήσει ο δήμος ως προς τις αρμοδιότητες που έχει και τους πόρους που έχει σήμερα; Είναι πολύ απλή άσκηση. Εγώ απορώ γιατί δε γίνεται». Δηλαδή, ο υπουργός ομολογεί ότι οι θέσεις εργασίας θα χρηματοδοτηθούν από πόρους των δήμων.
Ομως, για να γίνει ο διαγωνισμός θα πρέπει να το ζητήσουν οι δημοτικές αρχές, που με τη σειρά τους θα πρέπει να έχουν τα λεφτά για να καλύψουν τους μισθούς. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αυξήσουν τη φορολογία των δημοτών ή τις περικοπές από άλλες δαπάνες στον προϋπολογισμό τους, που αφορούν στην κάλυψη στοιχειωδών λαϊκών αναγκών. Ετσι, το μάρμαρο καλείται να το πληρώσει πάλι ο λαός...
Τα παραπάνω επιβεβαιώνει εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών στους δήμους (16 Δεκέμβρη 2016), με την οποία τούς ζητά να αιτηθούν πόσες θέσεις τακτικού προσωπικού χρειάζονται «σε υπηρεσίες ανταποδοτικού χαρακτήρα. Πρόκειται για υπηρεσίες για τις οποίες ο ΟΤΑ (...) εισπράττει ανταποδοτικά τέλη από τους ωφελούμενους κατοίκους και αφορούν ιδίως τον τομέα της καθαριότητας, του ηλεκτροφωτισμού, της ύδρευσης/άρδευσης, της αποχέτευσης, των δημοτικών κοιμητηρίων».
***
Εξίσου αποκαλυπτική για το πώς σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν την εργασιακή ομηρία είναι η εξής φράση του Χ. Βερναρδάκη: «Είναι τόσο δύσκολο δηλαδή ένας δήμος να προβλέψει πόσους οδηγούς απορριμματοφόρων χρειάζεται; (...) να ξέρεις ότι ιδανικά χρειάζομαι 100 άτομα, έχω τους 40. Τους άλλους θα δω πώς θα τους καλύψω, από τους ορισμένου χρόνου...». Εδώ επιβεβαιώνει τη διαιώνιση της εργασιακής ομηρίας.
Τέλος, σχολιάζοντας τη δήλωση του υπουργού ότι η κυβέρνηση τα βάζει με τη στρατηγική των εργολαβιών, που υπηρετούν κάποιες δημοτικές αρχές, φθάνει να πούμε ότι ένας συμβασιούχους μέσω εργολάβου ή απευθείας στο δήμο παραμένει συμβασιούχους, ότι η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών (π.χ. τροφεία, ανταποδοτικά τέλη κ.ά.) συντελείται και από τους ίδιους τους δήμους, χωρίς την εμπλοκή εργολάβων, και πως αν πραγματικά ενδιαφερόταν για την κατάργηση των σκλαβοπάζαρων, δεν θα διευκόλυνε περαιτέρω τη λειτουργία των δουλεμπορικών γραφείων που ενοικιάζουν εργαζόμενους, με τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση πριν από δύο μήνες...
Χ. Μ.